خلاصه ای ممتاز از کتاب آیین زندگی (8) - مناقصه-pdf

ادامه بخش سوم فصل7: نگذارید خوره نگرانی به جانتان بیفتد .
نگرانی های جزئی که در گذشته ها آن قدر به نظرم بزرگ و مهم جلوه می کردند در آن اعماق هولناک اقیانوس و هنگامی که با مرگ دست و پنجه نرم می کردم چقدر بی اهمیت و مسخره جلوه می کردند. همان جا بود که با خودم شرط بستم که اگر یک بار دیگر چشمم به خورشید بیفتد و ستاره ها را ببینم ، دیگر هرگز
برای هیچ چیز نگران نشوم. بله در آن پانزده ساعت مرگبار بیشتر از چهار سالی که در دانشگاه سیراکوس درس خوانده بودم به آئین و اصول زندگی واقف شدم. انسانها معمولاد در حوادث و بلایای بزرگ از خود شجاعت و بردباری فراوانی نشان می دهند. اما چیزهای کوچک و بی اهمیت آنهارا از پا می اندازد. لااقل بسیاری از مقامات مهم از جمله قاضی خورفجوزف ساباتاهل شیکاگو هم در مورد متجاوز از چهل هزار پرونده خانوادگی قضاوت کرده است. میگوید: مسائل پیش پا افتاده علت اصلی بسیاری از اختالفات اندوهبار خانوادگی هستند
(فرانک هوگان دادستان شهر نیویورک هم این نکته را قبول دارد و می گوید علت وقوع اغلب جنایات، موضوع های بی اهمیت و جزئی هستند) لاف زدن در میخانه ها، دعواهای خانوادگی به خاطر شنیدن حرفی بی ادبانه و تحقیر آمیز، معمولا به جنایت ختم می شوند در میان ما کم هستند کسانی که واقعا به آنها ظلم می شود و موضوعات پیش پا افتاده سبب اصلی نیمی از جنایات دنیا هستند.
یک ماده قانونی معروف وجود داردکه می گوید( قانون خودش را درگیر مسائل پیش پا افتاده نمیکند اگر افراد نگران، آرامش خاطر می خواهند باید به مسائل پیش پا ًافتاده ابدا توجهی نکنند. اغلب اوقات برای آن که بتوانیم به نگرانی حاصل از مسائل پیش پا افتاده غلبه کنیم باید تمرکز ذهن خود را از آن مسائل، متوجه دیدگاهی جدید و خوشایند کنیم ما از این نوع جزئیات و مسایل پیش پا افتاده متنفریم، ولی فقط به این دلیل که درباره اهمیتشان اغراق میکنیم، گرفتارشان می شویم.
آندره موروا می گوید: ما غالبا خود را درگیر مسائل کوچکی میکنیم که خلی یزود از آنها منزجر می شویم و یا فراموششان می کنیم، ما به این دلیل دنیا آمده ایم تا فقط از زمان اندکی که در اختیار دارم استفاده کنیم با این همه بسیاری از ساعات بازنیافتنی را صرف غصه خوردن برای چیزهایی می کنیم که در ظرف یک سال هم ما و هم دیگران فراموششان می کنیم.
بیائید به جای این کار، عمر خود را صرف اعمال و احساسات با ارزش تفکرات بزرگ، عواطف واقعی و کارهای ماندنی کنیم، زیرا زندگی کوتاه تر از آن است که کوچک شمرده شود.
در دامنه های لانگ پیک کلرادو آثار باقیمانده یک درخت به چشم می خورد طبیعی دان ها می گویند که این درخت در حدود چهارصد سال عمر دارد بذر آن را زمانی که کرسیف کلمب به سان سالوادور رسیده بود کاشت و موقعی که زائرین در پلیموت مستقر شدند این درخت تا نیمه رشد کرده بود در دوران عمر طولانی این درخت
صاعقه چهارده بار آن را سوزاند و بهمن ها و توفان ها عظیم از کنارش گذشتند و این درخت در مقابل همه آنها ایستادگی کرد. سرانجام ارتشی از موریانه ها به جانش افتادند و آن را از پا در آوردند. حشره های کوچک، مغز درخت را خوردند و به تدریج آنرا از قدرت درونی تهی کردند.حملات انداک اما مداوم حشراتی که خیلی راحت می شود آنها را بین دو انگشت گرفت و له کرد، هیولایی را که از صاعقه ، طوفان و سیل جان به در برده و آنها در مقابل مصائب عظیم مقاومت کرده بود ، از پای در آورد.
آیا ما هم نمی توانیم هر جور شده از طوفان ، صاعقه و بهمن جانبه در ببریم.
ولی موریانه های ک وچک نگرانی ما را از پا در آورند؟
بیائید اجازه ندهیم چیزهای پیش پاافتاده ای که بزودی از آنها منزجرمی شویم و یا فراموششان میکنیم ، ما را از پا در آورندبه یاد داشته باشید (زندگی کوتاه تر از آن است که کوچک شمرده شود).