خلاصه ای ممتاز از کتاب آیین زندگی (22) - سایت مناقصات-pdf

بخش ششم ، فصل 20 : یادتان باشد که هیچ کس به سگ مرده لگد نمی زند.
وقتی از شما انتقاد می کنند یادتان باشد اغلب به خاطر این است که آن آدم با این کار در خودش احساس اهمیت و بزرگی می کند. همین نشان می دهد که شما دارید کار بزرگی انجام می دهید و الیق توجه هستید.
بعضی از مردم از بی اعتبار کردن کسانی که بهتر از آنها درس خوانده اند یا از آنها موفق تر هستند، لذت می برند. شوپنهاور سالها قبل گفته است(افراد فرومایه از اشتباهات و خطاهای مردان بزرگ، غرق در شادی و شعف می شوند.)
اگر از انتقاد نابجا نگران می شوید، قانون شماره 1 این است : یادتان باشد که انتقاد نابجا غالباً تحسین در لباس مبدل است.
ادامه بخش ششم : فصل 21 : این کار را بکنید، انتقاد آزارتان نخواهد داد.
یک چیز محرز است و آن این است که اغلب ما تکه پرانی ها و انتقادات کوچکی را که نثار ما می شوند خیلی جدی میگریم. مردم شبانه روز درباره من و شما فکر نمی کنند و به آنچه که درباره ما می گویند اهمیتی نمی دهند. آنها همیشه و همه وقت قبل از صبحانه، بعد از صبحانه و دقیقا تا ده دقیقه بعد از نیمه شب،  فقط به خودشان فکر می کنند. آنها برای سردرد جزئی خودشان هزاران بار بیشتراز مرگ من و شما آشفته می شوند.
سالها قبل فهمیدم که هر چند نمی توانم جلوی انتقادهای نا به جای دیگران را بگیرم، ولی می توانم کار بسیار مهم تری انجام بدهم و آن هم این است که تصمیم بگیرم و نگذارم این خرده گیریها آزارم بدهند.
یک بار از النور روزولت پرسیدم که او چطور با انتقادات نابجا کنار می آید(و خدا می داند که او چقدر در معرض چنین انتقاداتی بود.) شاید او بیشتر از هر
زن دیگری که قدم به کاخ سفید گذاشته است، دوستان جان فدا و دشمنان سرسخت داشته است. در جوانی دختر نسبتاً خجولی بود و از حرفهایی که مردم ممکن بود
درباره اش بزنند، می ترسید. او آنقدر از انتقاد می ترسید که روزی از عمه اش یعنی خواهر تئودور روزولت راهنمایی خواست وگفت (عمه جان دلم می خواهد
این کار و آن کار را بکنم، ولی می ترسم به من خرده بگیرند.) خواهر تدی روزولت در چشمهای برادرزاده اش نگاه کرد و گفت (تا وقتی
که در قلب خودت مطمئنی که داری کار درستی انجام می دهی از حرفهایی که مردم به تو خواهند زد ناراحت نشو.( النور روزولت به من گفت که همین نصیحت
کوچک در سالهای بعد و موقعی که به کاخ سفید رفت برایش حکم صخرهجبل الطارق را پیدا کرد. به اعتقاد او فقط موقعی می شود از آزار همه انتقاد ها  اجتناب کرد که مثل یک مجسمه چینی باشیم و در بوفه بمانیم. )هر کاری را که قلباً به صحت آن اعتقاد دارید انجام بدهید، چون در هر حال از شما انتقاد می کنند و
چه آن کار را بکنید و چه نکنید، به شما لعنت خواهند فرستاد.( نصیحت او این است. لینکلن اگر نفهمیده بود که سعی در پاسخ دادن به همه انتقاد های وحشیانه،
کار احمقانه ای است، زیر فشار های جنگ های داخلی از پا درآمده بود. او سرانجام گفت :(اگر می خواستم همه انتقادهایی را که در نامه ها به دستم می رسید بخوانم،
حاال جواب دادن پیشکشم، باید کاسه و کوزه ام را جمع می کردم و کسب و کار دیگری راه می انداختم. من بهترین کاری را که می دانم به بهترین وجهی کهمی دانم انج ام می دهم و این روش را تا به آخر ادامه می دهم. اگر درست از کار در بیاید، آنچه درباره من می گویند اهمیت ندارد. اگر غلط از کار در بیاید اگر ده
فرشته هم قسم بخورند که حق با من است، در نتیجه تغییری به وجود نخواهد آمد.)
موقعی که از من و شما انتقاد نابه جا می شود، خوب است قانون 2 را به یاد بیاوریم. نهایت سعی خود را بکنید، بعد چتر قدیمی تان را باالی سر بگیرید و بگذارید باران انتقاد از اطراف آن روی زمین بریزد.